Spawanie stali niskostopowych( węglowych)

Przez pojecie stali niskostopowych rozumie się stale, do których wprowadzono składniki stopowe (Mn, Cr, Ni, V, Mo itp.) w ilości nie przekraczającej 2% pojedynczego składnika, przy sumarycznej zawartości tych składników poniżej 5%. Pod względem charakterystycznych właściwości i zastosowań konstrukcyjnych stale niskostopowe podlegające spawaniu dzieli się na trzy grupy:
- stale niskostopowe o podwyższonej wytrzymałości (stale węglowo manganowe, stale z mikrododatkami, stale ulepszanie cieplnie),
- stale niskostopowe dla energetyki,
- stale do ulepszania cieplnego .
Wzrost zawartości węgla i składników stopowych pogarsza spawalność tych stali. Wzrasta bowiem niebezpieczeństwo występowania pęknięć zimnych, głównie w strefie wpływu ciepła złączy. Zwykle w SWC występuje wzrost twardości, spowodowany zwiększoną skłonnością tych stali do podhartowania.
Ocenę spawalności stali niskostopowych można przeprowadzić, znając ich skład chemiczny, opierając się na równoważniku węgla Ce.
Jeżeli
Ce < 0,42% - stal łatwo spawalna,
Ce = 0,42-0,60% - stal o ograniczonej spawalności,
Ce > 0,60% - stal trudno spawalna.
Do wstępnej oceny spawalności wykorzystywane jest również kryterium twardości (HVmaks< 350). Na ogól przy spawaniu stali niskostopowych, przy wyższym równoważniku węgla, stosowane są następujące środki technologiczne:
- stosowanie podwyższonych energii liniowych luku,
- stosowanie podgrzewania wstępnego,
- zastosowanie niskowodorowych procesów spawania i prawidłowych rozwiązań konstrukcyjnych złączy.