Badania nieniszczące i niszczące
Wybór metody badań nieniszczących
Do wykrywania niezgodności występujących w złączach spawanych stosuje się różne metody badań. W zależności od odpowiedzialności i klasy konstrukcji dobiera się poszczególne, pojedyncze metody defektoskopii lub ich zespół (kombinację) składający się z kilku, najczęściej dwóch niezależnych metod badań równolegle stosowanych.
Badania magnetyczno-proszkowe MT
Metoda do wykrywania powierzchniowych niezgodności spawalniczych w ferromagnetycznych złączach spawanych. Przed rozpoczęciem badania należy przygotować badaną powierzchnię - która powinna być wolna od zgorzeliny, tłuszczu, oleju, odprysków spawalniczych, oraz innych substancji, które mogą wpływać na czułość badań.
Wykorzystywane do wykrywania nieciągłości spawalniczych (nieciągłości materiału) wychodzących na powierzchnię złącza spawanego. Są przeprowadzane zwykle po wykonaniu badań wizualnych złącza spawanych.
Prądy wirowe (Foucaulta) są wynikiem indukcji magnetycznej, która powstaje w obwodzie elektrycznym wskutek zmian pola magnetycznego . Powstają w obiektach przewodzących prąd elektryczny, wykonanych z metali ferromagnetycznych (stale konstrukcyjne ferrytyczno-perlityczne) i niemagnetycznych (stale austenistyczne, metale niezależne), metale te mogą być poddane badaniom prądami wirowymi.
Jedną z najbardziej rozpowszechnionych i stosowanych metod badań nieniszczących stały się badania radiologiczne spoin.
Zasada defektoskopii ultradźwiękowej polega na impulsowym wysyłaniu do badanego materiału za pośrednictwem głowicy aparatu ultradźwiękowego fali ultradźwiękowej wytworzonej w przetworniku piezoelektrycznym.
Polegają na dokładnych oględzinach powierzchni złączy spawanych. Badania wizualne są podstawowym badaniem stosowanym do wszelkiego rodzaju konstrukcji spawanych. Wymagania dotyczące badań wizualnych złączy spawanych zostały przedstawione w normie PN-EN 970.
Statyczna próba rozciągania jest podstawową próbą badań własności mechanicznych metali. Sposób wyznaczania wszystkich własności wytrzymałościowych i plastycznych za pomocą rozciągania ujęty jest normą PN-80/H 04310.
Ciągliwość jest jedną z podstawowych cech charakteryzujących własności mechaniczne materiału. Oznacza ona podatność materiału na odkształcenia trwałe bez powstawania pęknięć. Pojęcie ciągliwości jest często utożsamiane z plastycznością. Innymi słowy, ciągliwość wyraża zdolność naprężonego materiału do wytwarzania strefy intensywnego odkształcenia plastycznego przy wierzchołku rozprzestrzeniającego się pęknięcia.
Metoda Brinella
Metoda Rockwella
Metoda Vickersa