Stale chromowe

W stalach chromowych zawartość chromu na ogól przekracza 12% ze względu na wykazywanie dopiero wtedy odporności na korozje.
Stale chromowe zależnie od zawartości węgla i chromu mogą mieć rożną strukturę. Wyróżnia się stale:
- ferrytyczne, nie ulegające przemianom strukturalnym podczas nagrzewania i chłodzenia.
- półferrytyczne (ferrytyczno - martenzytyczne), które podczas chłodzenia ulegają częściowemu hartowaniu,
- martenzytyczne (zdolne do silnego hartowania przy chłodzeniu).
W stalach martenzytycznych (np. X12Cr13) i półferrytycznych (np. X6Cr13) podstawowa trudność stanowi występowanie pęknięć na zimno w spoinie i SWC
W celu uniknięcia pękania na zimno w stalach zawierających 13% Cr, zwłaszcza przy większych grubościach, konieczne jest stosowanie wstępnego podgrzewania do temperatury ok. 300°C. Do spawania tych stali można zastosować spoiwa o podobnym składzie chemicznym co spawana stal. Wymagana jest jednak wtedy obróbka
cieplna po spawaniu (wyżarzanie 700-800°C). W przypadku zastosowania do spawania spoiw austenitycznych obróbkę cieplną złączy po spawaniu można pominąć.
Stale ferrytyczne zawierają powyżej 17% Cr i do 0,1% C oraz stabilizatory, np. Ti (stal X3CrTi17). Pomimo jednofazowej struktury i braku hartowania się stale te uważane są za trudno spawalne. Trudności występujące przy spawaniu tych stali to: niska udarność w temperaturze otoczenia, rozrost ziaren w SWC i kruchość złącza w
tej strefie, kruchość wywołana fazą a oraz spadek odporności na korozje międzykrystaliczną w pobliżu linii wtopienia. Stale ferrytyczne można spawać, wykorzystując spoiwa o podobnym jak materiał składzie chemicznym przy podgrzewaniu spawanych elementów przed spawaniem (150-180°C). Częściej jednak stosuje się spoiwa
austenityczne, zapewniające lepsze własności plastyczne złączy. W obu przypadkach po spawaniu stosuje się wyżarzanie (650-750°C).