Jest to metoda, w której łączenie elementów występuje w oddzielonych miejscach zwanych punktami, przy czym może tworzyć się jednocześnie jedna (przeważnie), dwie lub kilka zgrzein.

Podział zgrzewania punktowego ze względu na sposób doprowadzania prądu do zgrzewanych elementów:
1) dwustronne jednopunktowe (najczęściej stosowane),
2) dwustronne dwupunktowe,
3) jednostronne jedno- i dwupunktowe.

Przebieg zgrzewania punktowego:
- dociśnięcie do siebie łączonych elementów elektrodami zgrzewarek,
- nagrzewanie elementów miejscu łączenia (nagrzewanie jedno impulsowe lub wieloimpulsowe) i utworzenia ciekłego jądra zgrzeiny,
- stygnięcie jądra zgrzeiny i powstanie jednolitego połączenia (po wyłączeniu zgrzewania),

Parametry zgrzewania punktowego:
- natężenie prądu zgrzewania,
- czas przepływu prądu,
- siła docisku elektrod.

Parametry te dobiera się zależnie od: rodzaju metalu, grubości, kształtu i wymiarów zgrzewanych elementów i wymagań stawianych konstrukcji.

Istnieją parametry:
- sztywne – duże natężenie prądu, duża siła docisku i krótki czas przepływu prądu.Zapewniają dużą wydajność zgrzewania, małe zużycie energii elektrycznej. Stosowane w produkcji wielkoseryjnej,a złącza posiadają małą strefę nagrzania.
- miękkie – mniejsze natężenia prądu, mniejsze siły docisku i dłuższe czasy przepływu prądu.Powodują, że proces zgrzewania przebiega w sposób wolniejszy, co powoduje wzrost szerokości strefy ciepła i odkształceń złączy. Przy ich stosowaniu występuje mniejsza możliwość podhartowania i mniejsza skłonność do występowania pęknięć w złączach. Parametry miękkie mają zastosowanie wtedy, gdy nie ma zgrzewarek dużej mocy oraz przy zgrzewaniu materiałów skłonnych do podhartowania.

Zalecenia technologiczne:
1) złącza punktowe powinny być tak zaprojektowane, żeby zgorzeliny pracowały na ścinanie(należy unikać zgrzein pracujących na rozciąganie i skręcanie),
2) powierzchnie części zgrzewanych powinny być płaskie i równolegle (nie wolno wykonywać zgrzein w narożach i zaokrągleniach),
3) średnicę zgrzeiny ustala się w zależności od grubości blach
4) przy większej ilości zgrzein, grupuje się je w dwóch lub kilku rzędach (nie mogą być zbyt blisko siebie ze względu na bocznikowanie prądu), stosując zalecane podziałki przy rozmieszczaniu zgrzein,
5) nie można zgrzewać więc niż trzech blach (jeśli są 3 blachy różnej grubości cieńszą umieszcza się w środku, gdy są 2 o różnej grubości to cieńszą daje się na górę),
6) złącza powinny być tak projektowane (w miarę możliwości), żeby można je było zgrzewać za pomocą zgrzewania dwustronnego jednopunktowego przy jak najmniejszym wysięgu ramion zgrzewarki.

Zgrzewanie punktowe jest najbardziej rozpowszechnioną metodą zgrzewania, którą stosuje się przy łączeniu elementów ze stali węglowych i stopowych oraz metali nieżelaznych. Stosowana jest często jako zmechanizowana i coraz częściej wykorzystywana w zrobotyzowanych stanowiskach (np. zgrzewanie karoserii samochodowych). Grubość zgrzewanych materiałów zależy od mocy zgrzewarki i rodzaju zgrzewanego materiału.