Dociśnięte do siebie części nagrzewane są przepływającym prądem do wysokiej plastyczności, a następnie spęczane siłą docisku. Najkorzystniej jest wtedy, gdy łączone powierzchnie dokładnie przylegają do siebie. Wymaga to szczególnie dokładnego przygotowania powierzchni czołowych łączonych elementów.
Zgrzewanie zwarciowe stali jest możliwe w zakresie temperatur 1100°C - 1500°C. Przy zgrzewaniu aluminium, miedzi i ich stopów zazwyczaj metal roztapia się w styku.
Zgrzewanie elementów o małych średnicach – odbywa się przy zastosowaniu małych docisków i dużych gęstościach prądu. Powoduje to, że w krótkim czasie osiąga się temperatury wyższe od temperatur topnienia, a zgrzewanie kończy się wyciśnięciem roztopionego metalu. Nie trzeba wtedy zbyt dokładnie przygotowywać powierzchni czołowych.
Zgrzewanie elementów o większych średnicach – odbywa się przy zastosowaniu większych docisków i mniejszych gęstościach prądu.

Parametry zgrzewania zwarciowego:
-  moc jednostkowa (na 1mm2 przekroju),
-  natężenie prądu zgrzewania,
-  czas przepływu prądu,
-  długość mocowania (długość wysunięcia materiału ze szczęk),
-  docisk jednostkowy.

Zastosowanie zgrzewania zwarciowego:
-  łączenie przekrojów zwartych (okrągłych, kwadratowych, i zbliżonych do nich) o powierzchni 0,05-2000mm2(najczęściej do 200mm2),
-  łączenie rur (do średnicy 40mm),
-  łączenie elementów i ogniw łańcuchów.

Zgrzewane materiały: stale węglowe i stopowe, miedź, aluminium i ich stopy.
Wytrzymałość wykonanych złączy osiąga 70-100% wytrzymałości zgrzewanych materiałów.