Miedź (Cu, łac. cuprum) jest metalem, który w stanie czystym charakteryzuje się następującymi właściwościami:
- Jest miękkim ciałem stałym o charakterystycznej, czerwono-brązowej barwie.
- Ma bardzo dobre przewodnictwo cieplne i elektryczne.
- Na powietrzu nie ulega korozji, ale pokrywa się charakterystyczną, zieloną patyną.
- Gdy w atmosferze występują duże ilości dwutlenku siarki, zamiast patyny powstaje czarny nalot siarczku miedzi. Miedź jest metalem barwy ceglastoczerwonej, o gęstości 8,96 g/cm3 i temperaturze topnienia 1083 °C. Miedź metaliczna po wytopie i oczyszczeniu jest czerwono-brązowym, miękkim metalem o bardzo dobrym przewodnictwie cieplnym i elektrycznym. Jest dość odporna chemicznie, zalicza się do metali półszlachetnych . Nie ulega działaniu kwasów w warunkach nieutleniających. Na powietrzu ulega powolnej korozji  powierzchniowej (› pasywacja pod wpływam wilgoci i dwutlenku węgla, pokrywając się charakterystyczną zieloną patyną zwaną grynszpanem szlachetnym (śniedzenie miedzi). Głównym źródłem tego metalu są minerały:

- Siarczki: chalkopiryt CuFeS₂, chalkozyn Cu₂S, bornit Cu₅FeS₄;
- Węglany: azuryt Cu₃(CO₃)₂(OH)₂, malachit Cu₂CO₃(OH)₂.