Chrom (Cr, łac. Chromium) temperatura topnienia 1857+/- 20⁰C, masa atomowa 51,996 u, gęstość 7,19[g/cm³]. Rozpuszcza się w rozcieńczonym kwasie siarkowym i solnym oraz w stężonym kwasie azotowym. Jest to metal bardzo twardy, srebrzystoszary o błękitnym odcieniu.
Najważniejszym źródłem chromu jest ruda chromowa (chromit, FeCr₂O₄(FeO•Cr₂O₃). Złoże to o największym stopniu czystości zawiera do 55% tlenku chromu (Cr₂O₃). Zawartość chromu w powietrzu atmosferycznym rejonów miejskich wynosi zwykle w granicach 10-50 ng/m³.Chrom metaliczny jest srebrzystoszarym metalem (z błękitnym połyskiem); na powietrzu reaguje z tlenem, ulega pasywacji i powstaje tlenek chromu(III), który tworzy powłokę ochronną i zabezpiecza postępowaniu korozji na metalu. Ze względu na swoje antykorozyjne właściwości, chrom jest stosowany jako zewnętrzna warstwa pokrywająca elementy stalowe, poprawiająca ich wygląd oraz chroniąca przed korozją, jest także składnikiem stali nierdzewnych (chromowych).Szeroko stosowany w przemyśle stop żelaza i chromu- żelazochrom- jest produkowany przez bezpośrednią redukcję rudy chromitowej. Chrom metaliczny otrzymuję się elektrochemicznie po chemicznej przeróbce wysokowęglowego żelazochromu albo przez redukcję związków chromu. Chromiany i dwuchromiany sodu są produkowane przez prażenie rudy chromitowej z sodą amoniakalną i wapnem.
Podstawowymi użytkownikami chromu są: przemysł metalurgiczny, ogniotrwały, chemiczny i garbarstwo. Inne dziedziny zastosowań to: przemysł graficzny, różne zakłady stosujące stopy chromu i materiały chromowe. W warunkach zawodowych głównymi źródłami ekspozycji na związki chromu są: farby chromowe, gazy spawalnicze, barwniki chromowe, płyny antykorozyjne, cement, zużyte smary i oleje przemysłowe.